 |
Cel namierzony! Predator Czerwonych Korsarzy, na lewo od bunkra. Widzisz łatę na wieży? Wycelować. Ognia! Dobry strzał. Kierowca, miny przeciw pancerne, kieruj się na lewo. Strzelec! Wroga piechota w leju na jedenastej. Burzącym ognia! Boczni strzelcy miejcie oczy otwarte. Jest ich tam dużo więcej... |  | ||
— wewnętrzny komunikat Stalowej Dłoni podczas operacji Odpłata, drugi atak na fort Lycoss. | ||||
Pask
Pask
jest weteranem wielu bitew pancernych, podczas których nabył ogromne doświadczenie w walce. Dzięki szeregom zwycięstw zaskarbił sobie szacunek i sławę, a jego twarz pojawiała się na plakatach propagandowych wokół Cadii przez całe dekady. Pask doskonale wie jak dowodzić swoją maszyną; w największych bitwach pancernych czuje się jak w domu, rozgniatając kolejne maszyny wroga pod masywnym Leman Russem Stalowa Dłoń. Ten Cadianin jest zaprawdę uważanym za jednego z najbardziej uzdolnionych pancerniaków, a jego reputacja wzrasta z każdym kolejnym zwycięstwem.
Historia[]
Młody Pask zaczął swoją karierę wojskową w 423. cadiańskim regimencie pancernym, jako członek załogi Leman Russa Stalowa Dłoń. Razem ze swoim Regimentem został wysłany na planetę Cyris, aby zatrzymać bezlitosne WAAAGH! herszta Flako Rozpruwacza (ang. Gutcutta) W bitwie o Rozpadlinę Genny (ang. Genna's Rift) 423. Cadiański znalazł się bezpośrednio na drodze orkowego natarcia. Rozpoczęła się ciężka bitwa, podczas której wielka Pancerfura swoim walcem zmiażdżyła wieżyczkę Stalowej Dłoni na miazgę, razem z dowódcą znajdującym się w środku. Teraz nadeszła jego chwila i Pask natychmiast objął dowództwo nad swym Leman Russem, którego kazał obrócić w kierunku wrogiego pojazdu. Pancerfura wciąż nękała cadiańskie maszyny, kiedy Pask zarządził wystrzał działa laserowego. Wycelował nim w słabo opancerzony punkt na pancerzu orkowego kolosa, za którym kryły się niestabilne, wyjące silniki. Eksplodująca Pancerfura oświetliła pole bitwy jak fajerwerki w dzień Św. Vanus. W jednej chwili zmieniła się w setki latających odłamków, a Pask razem z resztą Regimentu rozpoczął kontratak, podczas którego zniszczył jeszcze 14 wrogich maszyn, łamiąc tym samym "kręgosłup" orkowego natarcia.
Na planecie Dół Haytora (ang. Haytor's Hole) czołg Paska został zdruzgotany przez ostatnią żywą załogę z eskadry Ognistych Pryzmatów. As odniósł jednak zwycięstwo, ostatnią salwą rozrywając wrogi pojazd na pół. Po oględzinach Stalowej Dłoni Kapłani Maszyny uznali czołg za nie do naprawienia. Paskowi zaoferowano wtedy objęcie dowództwa nad jednym z potężnych Banebladów regimentu, ten jednak odmówił demonstrując w ten sposób solidarność z czołgistami 423. cadiańskiego. Za swoją nową maszynę kolejnego Leman Russa i ochrzcił go imieniem Stalowa Dłoń, a nie był to jedyny raz podczas jego służby.
Zapewne najbardziej znanym dokonaniem w karierze Paska było zniszczenie Tytana Wieczne Potępienie. Regiment Paska brał udział podczas okrutnej masakry na planecie im. Świętej Cylli, gdzie niemal całe Legio Tytanów zwróciło się przeciwko Imperium, rozpoczynając rzeź lojalnych oddziałów jak i bezbronnych cywilów. Zebrawszy rozproszony 423. cadiański pancerny Pask wycofał się w kierunku portu kosmicznego Yggdrasil. Podczas odwrotu wraz ze swoją jednostką zniszczyli nie mniej niż cztery zdradzieckie Tytany, w tym maszynę klasy Reaver Anioł Zapomnienia. Jeden z nich został zniszczony przez pojedynczy pocisk wystrzelony ze Stalowej Dłoni, który przebił czarny pancerz kolosa i uderzył w reaktor plazmowy, co poskutkowało eksplozją całej maszyny. W końcu siły Imperium okrążyły zdradzieckie Legio na stepach Planus, po czym rozpoczęła się największa ofensywa od czasu bitwy o Tallarn. Wybucha trwająca rok, rozciągająca się na całym kontynencie wojna, podczas której stracono ponad 8 tysięcy kompanii pancernych i 35 jednostek maszyn super ciężkich. Z pomocą trzech pełnych Domów Imperialnych Rycerzy pancerniacy Paska zaganiają wrogie Tytany w kozi róg i niszczą je jeden po drugim.
Pask nie był obecny podczas Upadku Cadii. Kiedy zaatakowały siły Chaosu 423. pancerny wracał z Zatoki Damoklesa, gdzie Imperium zadało potężny cios T'au atakującym planetę Agrellan. Chociaż ubolewa nad utratą swej ojczystej planety, umiejętności Paska nie osłabły w najmniejszym stopniu a 423. zaskarbił sobie wiele zwycięstw od czasu najmroczniejszego z dni. Hańba jaką czuje przez brak możliwości walki wraz z resztą swoich rodaków podczas Upadku gasi jedynie zimne postanowienie zemsty na siłach Mistrza Wojny Abaddona.
Stalowa dziesięcina[]
Od czasu Upadku cadiańskie regimenty pancerne musiały łączyć się z wyczerpanymi jednostkami z innych planet, by zachować sprawność bojową. Cadianom nie jest obce szkolenie obcych jednostek, są jednak dumnymi żołnierzami i załogi z innych planet darzą pewną dozą urazy. Pask tłumi takie stosunki, przy każdej okazji wbijając Cadianom do głowy, że zwycięstwo Imperium jest ważniejsze niż ich osobista duma. Poza tym załogi włączane do 423. można bez wahania nazwać najlepszymi w galaktyce. Zamiast składać wnioski o uzupełnienia do Departamento Munitorum, Pask ocenia zdolności załóg z regimentów przy których walczy. Jeśli załoga z jakiegokolwiek świata zaimponuje mu, zostaje przetransferowana do służby w 423. Czołgiści rywalizują o taki transfer, każdy z nich bowiem chce służyć z najsłynniejszym dowódcą pancernym w Imperium, co jest nieopisanym zaszczytem. Bez względu na ich umiejętności czy ilość orderów każdy nowy w regimencie jest szkolony jak zwykły rekrut, dopóki nie będzie tak utemperowany jak wszyscy Cadianie.
Charakter[]
Pask jest urodzonym pancerniakiem i łowcą wrogich czołgów. Nie ma takiej maszyny, z którą nie stanął twarzą w twarz pokonując wrogą załogę. Zna on słabe punkty pojazdów wroga a dzięki sprawnemu oku potrafi zawsze wychwycić nowe. Doskonale zna także pojazdy Imperium; przez dekady swojej służby dowodził i opanował do perfekcji każdy wariant Leman Russa. Zna ich wady i zalety, poznał kres możliwości każdego z nich. Nieważne czy walczy przeciwko Tytanom Chaosu czy Bio-Tytanom Tyranidów na Batrańskich Poligonach, Pask zawsze wie gdzie wycelować.
Źródła[]
- Codex: Imperial Guard (5 edycja) s. 58
- Codex: Astra Militarum (6 edycja) s. 191-194 (wersja elektroniczna)
- Codex: Astra Militarum (8 edycja) s. 58 (wersja elektroniczna)