Arlekini (ang. Harlequins) - to tajemnicze sługi Roześmianego Boga, wojownicy-tancerze i niewiarygodnie skuteczne maszyny do zabijania. Są to najdziwniejsi spośród Eldarów, nawet dla nich Arlekini są owiani mgłą tajemnicy. Nie wiadomo skąd pochodzą. Nie posiadają oni Kamieni Dusz, lecz po śmierci ich dusze łączą się z ich patronem. Nie należą także do żadnego ze światostatków. Ich talent do zabijania jest nie do przecenienia. Przy nich nawet najzwinniejszy Eldar jest jak człowiek przy żółwiu. Oprócz wojaczki, zajmują się występowaniem dla swych pobratymców. Każda chwila ich życia jest dla nich przedstawieniem, a ich legendarne spektakle są pełne rozmachu i werwy.
Przedstawienia Arlekinów[]
Każdy Arelkin w swej trupie ma dokładnie wyznaczoną rolę w przedstawieniu - Przywódca Trupy, zawsze gra Roześmianego Boga. Prorokinie Półmroku, psioniczki, które specjalizują się w sianiu strachu i dezorientacji w szeregach wroga, w przedstawieniach pełnią rolę narratorów i Losu. Rolę Śmierci odgrywają Błaźni Śmierci, wojownicy, o specyficznym, czarnym humorze, którzy trzymają się z dala nie tylko od innych Arlekinów, lecz także stronią od towarzystwa innych Błaznów. Wrogowie, którzy słyszą ich ironiczny śmiech, mogą się przygotowywać na długą i bolesną śmierć. Większość ról odgrywają Mimowie i Chór. Nie są oni jednak indywidualnymi jednostkami, lecz stają się w sposób dosłowny aktorami Trupy (np. Mimowie, bardzo rzadko zabierają głos)
Arlekini w boju.
Jednak jest jeszcze jedna rola, grana tylko i wyłącznie przez jednego Eldara. Soliter, Arlekin kroczący Ścieżką Potępieńca, wciela się w Slaanesha. Płaci on za to w tragiczny sposób. Nie chroni go Roześmiany Bóg. Bardzo rzadko komunikuje się z innymi Eldarami, a nawet jeśli to w rytualnej formie. Wyjątkiem jest, aby Soliter odezwał się poza przedstawieniem. Mówi się, że jeżeli ktoś go dotknie, lub nawet coś powie to postąpi lepiej jeżeli się zabije.
Arlekini wystawiają swe przedstawienia dla innych Eldarów, podróżując między światostatkami pajęczym traktem. Plotka głosi, że odwiedzają także Commorragh i występują dla Mrocznych Eldarów.
Wygląd Arlekina[]
Tak naprawdę, nikt nie wie jak wygląda Arlekin, gdyż nigdy nie pokazuje on swej prawdziwej twarzy.
Używają oni dathedi, czyli lśniących pancerzy holograficznych. Działa on podobnie jak pola holograficzne czołgów Eldarów, rozmywając kontury właściciela. Gdy Arlekin się zatrzymuje, obraz wraca do trwałej postaci, jednak w trakcie ruchu, kontur wybucha chmurą maleńkich, błyszczących cząsteczek.
Sługi Roześmianego Boga kryją swe twarze pod zmiennokształtnymi maskami, które zmieniają wygląd wedle woli właściciela. Zawsze, gdy Arlekini ruszają do boju, w maskach odbijają się największe koszmary ich przeciwników.
Czarna Biblioteka[]
Arlekini są także opiekunami Czarnej Biblioteki, a także znają jej położenie w pajęczym trakcie. Dzięki swej wiedzy mogą przeprowadzać osobistości z Ordo Malleus (pod ścisłą strażą, oczywiście), gdyż tak jak oni rozumieją zagrożenie ze strony Chaosu. Czasem Arlekini pomagają swym pobratymcom w podróży po pajęczym trakcie.
Źródła[]
- Codex: Eldar (4 edycja)
- Codex: Eldar (5 edycja)